Een krekel als geweten…

Een krekel als geweten en een bij elkaar gelogen lange neus. Dit is de titel van een nieuwe column van Bruun.

Ooit is afgesproken dat een column op Drijber.net hoort te gaan over een “Drijbers” onderwerp. Sorry dat het deze keer niet echt gaat lukken.
De afgelopen weken heb ik te vaak moeten denken aan Pinokkio, de -letterlijk- uit een pijnboom gesneden houten pop.
Heel anders dan de schuin afgezaagde sparretjes, die al jarenlang kabouter staan te wezen in een hoekje van mijn tuin.
Omdat ze destijds aan het vuur (in de houtkachel) zijn ontsnapt, heb ik ze Sadrach, Mesach en Abed Nego genoemd. (Op het “Wie, Wat en Hoe” kan een dominee wel antwoord geven.) Uiterlijk zijn ze na al die tijd niet erg veranderd, maar inwendig zitten ze vanwege de houtworm vol leven.
Geppetto had dat voor Pinokkio ook gewenst, maar dan anders. Ik weet helaas niet meer, wie van de drie welke naam heeft gekregen. Net zo min wist ik precies welke partij mijn mening over de plaatselijke politieke thema’s het beste vertolkte. Hun programma’s hadden naast verschillen ook veel overeenkomsten. Ik voorzie in de Raad weer pittige discussies.
Maar democratie is me heilig en elkaar vliegen en vlooien afvangen hoort er misschien wel bij. Gelukkig kunnen de gekleurde petjes, sjaaltjes en jassen weer vier jaar in de mottenballen. De verkiezingen zijn voorbij en de uitslagen bekend. Een paar dorpsgenoten kunnen weer rustig gaan slapen. De groottes van hun fracties liggen de komende tijd vast; mits “Omzigtjes” uitblijven. Ik wens ze veel succes, begrip voor elkaar en vooral wijsheid.
En Pinokkio?
Die woont met zijn corrupte vriendjes boosaardig en agressief in een dictatoriaal land hier ver vandaan. En als hij een van die sparretjes was, dan ging hij alsnog de kachel in.

Bruun