Buiten de doos
Ik ben verdwaald, achtergelaten en alleen, verweesd, vergeten als Kevin uit Home Alone. Ik voel me een vluchteling, een asielzoeker op zoek naar een veilige plek. Een plek om ergens bij te horen, om ergens tussen te passen, om ergens onderdeel van uit te maken. Maar ik weet niet waar ik moet zoeken. Ik wacht af tot iemand mij mist. Maar als iemand mij mist, weet-ie dan waar-ie moet zoeken? Kom-ie mij dan ophalen?
Of ben ik per ongeluk met de verkeerde meegereisd? In de verkeerde doos?
Alles om me heen is totaal anders, nergens hoor ik bij. Heeft iemand mijn omgeving meegenomen wellicht en viel ik buiten de boot? Of buiten de doos?
Ik heb mooi lichtgroene blaadjes en een schuin wit vlak met rechte evenwijdige turquoise strepen. Ik heb drie uitstulpingen en een inhammetje en aan alle kanten heb ik mooie ronde buitenvormen. Maar ja, alleen stel ik niets voor.
Ik ben een eenzaam puzzelstukje, achtergebleven in de puzzelkast van ’t Kaampie. Ik hoor bij geen enkele puzzel die er ligt. Dus iemand heeft mijn omgeving, mijn ouders, mijn broertjes en zusjes en neefjes en nichtjes meegenomen, vermoed ik. Maar mist mij nog niet, vrees ik.
Wie komt me halen? Wie stopt me in de juiste doos? Ik wil heel graag de puzzel waarin ik hoor compleet maken.
Met dank aan Paula, die mij vond.
