Verrassing!

Ja, ik had veel gelezen de laatste tijd. En nee, geen boek uitgeleend.
En toch lag er in de brievenbus een boek. Verkeerd bezorgd?

Zou die in de bus van het Kaampie moeten? Zelf had ik afgelopen weken ook niets besteld.
Er zat bovendien geen pakketjespapier omheen. Dat was verdacht!
Ik zei al dat ik veel gelezen had. Zelfs, uit nieuwsgierigheid, over complottheorieën en QAnon. De verbazing zat nog in mijn hersenpan.
Zou “het virus” nu ook al anoniem door middel van besmette boeken verspreid worden? Zou de avondklok bewust zijn ingesteld om het verspreiden te vergemakkelijken in het donker? Zou het pedofielennetwerk dan toch een uitvalsbasis in Drijber hebben en mij als prooi zien? Omdat ik wel eens kinderachtig doe?
Ik keek de laatste week voor het slapen gaan in ieder geval voor de zekerheid stiekem onder het bed. Of er wellicht een getatoeëerde sjamaan lag met vikinghoorns en een bontmuts. Of een engel met een ossebaard. De voeten van een lange frans zou ik gezien hebben; ons bed is aan de korte kant. Die zou ik rap(pend) met een van mijn houten beelden de graancirkel achter ons huis hebben ingemept. (In het land van Visscher dan, als die tenminste graan had ingezaaid.) Voor het politiedossier wil ik voor de zekerheid vermelden dat die beelden er staan als decoratie. Niet als wapen.
Jullie merken vast al, dat ik me heldhaftiger voordoe dan ik in werkelijkheid ben, maar pakte het boek toch dapper uit de brievenbus. Gelukkig zat er tussen de bladzijden een briefje. De dorpsbibliotheek schenkt alle Drijbenaren een boek. En op anderhalve meter mag je ook ruilen met je buren.
Sapie en ik kregen een dikke pil met kleine letters. Ik las de titel en de achterkant. M’n interesse werd gewekt en binnen een paar minuten was ik in het boek verdwenen.
Op dit moment, nu het boek uit is, besef ik pas hoe fantastisch dit uitdeelplannetje was. En begin te typen.

Hartelijk bedankt,

Bruun.