Archief columnsColumnNieuws

Geen Olympische medaille. Maar…

Schoon- en kleinzonen hadden wel met veel beton en energie poeren gestort en dan weet je het wel.




Daarna hadden ze alleen nog maar oog voor een snelle opbouw van de kapschuur. Met de bekisting wisten ze wel raad. Dumpen was de enige optie en “circulair” een moeilijk woord. Voor mij betekent het gewoon, dat je van gebruikt betonplex prima wat anders kunt maken.

Kromme schroeven en rechte vloeken eruit, niet zeuren en pleisters erop, cementrestjes schrapen en afwerken met korrel 120 (= niet al te grof schuurpapier). Prima te doen voor een gepensioneerde met een opdracht.
Het toeval wilde namelijk dat het deksel van de krantenkist voor ’t Kaampie als dansvloertje (ofzo) was gebruikt. De regionale krantjes lagen na een regenbui drijfnat te wachten op lezers. Maar hiëroglyfen op papier-maché ontcijferen is niet voor iedereen weggelegd.
Het lampje brandde onmiddellijk; de ontwerpfase duurde een paar seconden.
Het ambachtelijke (en dus essentiële en meestal zwaar onderbetaald werk) wat langer. Zeuren bij Harm, om wat oude scharnieren en een schuifje, kon mooi in de pauze van het hout kloven. En na zijn therapeutische wandeling met de hond, bracht Andries een restje dakleer. Zoals criminelen na het uitzitten van hun straf, kregen alle voor het kastje gebruikte materialen een tweede kans.
Wat nu volgt, is een sterk versimpeld bewijs voor een ingewikkelde theorie.
Met voor de tweede keer in dit stukje een moeilijk woord: “Kwantummechanica”. Die leert ons dat één deeltje tegelijkertijd op twee plekken aanwezig kan zijn. Met een onderlinge afstand van 1,3 kilometer.
Dat is precies de lengte van de Berkenweg.
En laat nou stomtoevallig hetzelfde lampje ook bij Irene zijn gaan branden.
Alleen koos zij voor een andere vorm van hergebruik. Bij de kringloopwinkel stond een houten kist. Voor een zacht prijsje wachtte die erop om witgeschilderd te worden. En dat ging sneller dan mijn timmerwerkje.
Zonder ruzie hebben we besloten dat mijn kastje mocht blijven staan; het was iets ruimer en vanwege de hoogte ook iets klantvriendelijker.
Vermoedelijk is er ergens nog een derde lampje gaan branden.
De kranten worden namelijk sinds kort weer huis aan huis bezorgd.

Het was echt geen wedstrijd en een Olympische medaille hoeft niet.
Maar vermoedelijk is dit derde lampje een serieus begin van een verbeterde kwantumtheorie.
Ik ben geen Einstein, maar verwacht binnenkort wel een uitnodiging van het Nobelprijscomité. Ondertussen zal ik het kastje maar recyclen.


Bruun

One thought on “Geen Olympische medaille. Maar…

  • Niet recyclen, Bruun, eerst even afwachten of we na de verkiezingen nog steeds de krant in de bus krijgen

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Aankomende evenementen