Drieberse Koningsrit
Nadat Robert twee minuten na half twee bij ’t Kaampie arriveert, vertrekken we in de richting van waar hij kwam.
Vier mensen laten we achter. Ze zijn solidair met die ene die vergeten was de accu op te laden. Wolter is onze voorman, net als eerdere jaren, Anja zijn secondant. Wolter is verantwoordelijk voor de route, Anja voor het tempo. Met ons zeventienen volgen we hen in het volste vertrouwen dat we over mooie weggetjes en paadjes zullen gaan. Ook dit jaar maakt Wolter onze hooggespannen verwachtingen waar. In een pretrig tempo passeren we Martensplek en komen we door Nieuweroord en Hollandscheveld. Schitterende paadjes door verrassend mooie gebieden. Helemaal door naar Schoonhoven gaan we. De plas ligt er uitnodigend bij. Het terras ook. We zetten onze fietsen tegen de daarvoor bestemde ronde balken. Alles gaat op slot. Femmie wringt haar handdoekje uit, alsof ze vreselijk haar best heeft moeten doen om zonder elektrische ondersteuning de groep bij te houden. Niets is minder waar, de dop zat niet goed op de fles. Het handdoekje wordt keurig over de rand van het mandje gedrapeerd en we kunnen naar het terras. Wel verdiend na zo’n dik uur fietsen. De helft van de fietsen heeft ondersteuning, schat ik zo in, de andere helft doet het helemaal op eigen kracht. De gemiddelde leeftijd is ruim 50+. Dat hoef ik niet te schatten, dat weet ik. Als iedereen zich vervoegd heeft op het terras aan het strand, blijkt dat er geen bediening is. Sterker nog, de deur is op slot. De tent is gesloten. Op Koningsdag. Met negentien dorstige Drijbenaren voor de deur. En dat hadden er 23 kunnen zijn.
We druipen af, ontgrendelen onze fietsen en overleggen waar het dichtstbijzijnde terras kan zijn. Want een fietstocht op Koningsdag, waarbij Wolter is ingehuurd door PB om de route uit te zetten, zo’n Drieberse Koningsrit, kan natuurlijk niet zonder terras. Uiteraard zijn wij niet voor één gat te vangen. We verlaten het terrein, slaan linksaf, rechts of rechtdoor en weer naar links, ik weet het allemaal niet meer, dwars door Geesbrug, dan nog een keer topoverleg op een T-splitsing en ineens zijn we bij De Hoge Stoep. Het terras is geopend. We worden welkom geheten door een bord met “welkom” erop, schuiven wat tafels en stoelen heen en weer en nemen onze plekken in. De koffie smaakt uitstekend. De Rivella ook. Nu Wolter zijn uitgestippelde route heeft moeten loslaten, lijkt alles op losse schroeven te staan. We zijn onze voorman kwijt. Er ontspint zich een discussie over de terugreis. De een wil nog een sorbet halen in Meppen, de ander wil een borrel bij Martensplek, of bij ’t Kaampie, en de derde wil naar huis. De derde wint. Een beetje. We gaan niet rechtstreeks, maar pakken nog een mooi stukje Mantingerzand mee. De laatste paar honderd meter spelen we de tien kleine negertjes, de een na de ander verlaat de colonne om naar huis te gaan. Hopelijk is iedereen veilig en droog thuisgekomen. Wij wel.
Dank, Wolter, voor weer een prachtige route. En dank, PB, voor het organiseren.
Paula