Op fietse op de Col du VAM
Vandaag even de bult op geweest, een dag na de opening van het fietstracé Col du VAM. Tja, Drijber, oh nee, Wijster,
.
de bult ligt in Wijster, ligt ineens in Frankrijk. Bovenop de bult staat ‘Altitude 4800cm + NAP’. Dat is Frans voor Hoogte 48m. Dit alles is een initiatief van Op Fietse. Dat is Drents voor Op de fiets. Nou ja, we worden wel internationaal hier in Drijber.
Maar goed, ik was dus op de bult, een dag na de opening. Wegens omstandigheden kon ik helaas niet bij de opening zelf zijn, maar ik heb wel de mooie foto’s ervan hier op de site gezien.
Dus, ik was daarboven. Net. En het was me daar toch een partijtje druk. Mannen van zekere leeftijd in snelle pakjes op snelle fietsen gingen heel hard naar beneden en iets minder hard weer omhoog. Een enkele dame ertussen. En er waren een paar nóg oudere mensen op gewone elektrische fietsen. En ik. Op mijn wandelschoenen. Meestal als ik daar loop, op een doordeweekse dag, kom ik niemand tegen. Nu bleef ik maar groeten naar al die mensen in snelle pakjes onder flitsende helmen, die dus vreselijk op elkaar lijken.
Maar daar wou ik het niet over hebben. Het is heel mooi geworden daar boven, echt prachtig. Meerdere gladde, strakke, zwarte wegen, met lichte stenenstroken erlangs om naar beneden kolkend regenwater sneller te kunnen afvoeren, daarnaast zwarte grond waar heel dapper, met grote regelmaat, grassprietjes parmantig omhoog steken. En er is nog ruimte zat om van ’t winter met de slee naar beneden te rauzen, dat heb ik ook al gezien.
Ik heb het parcours verkend, lopend, want dan hoef je geen rekening te houden met eenrichtingsverkeer. Ik laat me natuurlijk niet de les lezen terwijl ik eerder overal mocht lopen daar op die bult. Bij thuiskomst heb ik mijn tweewielig wagenpark bij elkaar geschraapt.
Daarna heb ik ze uitgestald om te bepalen welke tweewieler de eer te beurt valt om als eerste die bult te bedwingen.
Mijn mountainbike valt af, geen idee waar het zadel is gebleven.
Mijn step heeft geen zadel nodig, en omhoog zal ik waarschijnlijk toch moeten staan (nee, niet op de pedalen, die heeft een step niet) maar ja, dan kan ik niet zittend naar beneden.
Mijn racefiets zou een goede optie kunnen zijn,
maar die moet eerst onder de douche.
Blijft mijn grote, degelijke, zware, gewone fiets over. Mét broodmand en fietstassen, met wel zeven versnellingen en een grote ijscobar-bel. Nee, niet elektrisch, daar doe ik niet aan. Ik denk dat ik die maar neem, en dan ga ik boven op de bult picknicken. Bij dat Franse bord, met die altitude erop. Net vakantie. In het Franse Drenthe. Of het Drentse Frankrijk. Wat maakt het uit.
Paula