Zaterdag begin van de avond, alweer een heerlijke zwoele zomeravond. Ik zit op ons voorste terras een mooi boek te lezen.

.

.

Een heel mooi boek. Zo mooi dat ik amper opmerk wat er om me heen gebeurt. Tot ik bij aanvang van een nieuw hoofdstuk even opkijk. Pas dan hoor ik de grasmaaier. Pas dan ontwaar ik Albert, als een legopoppetje in Madurodam. Onverstoorbaar rijdt hij in hele korte baantjes heen en weer op het grasland tussen de boerderij en het Oude Diep. Dat grasland dat normaal het domein is van een grote trekker met cyclomaaier, van een grote trekker met schudder en van een grote trekker met opraapwagen. Nu niet, nu rijdt Albert daar in rare bewegingen heen en weer op zijn grasmaaier.

En ineens moet ik denken aan een gesprek met mijn huisgenoten, ´s avonds aan de eettafel, een paar dagen terug. Over het NK Wielrennen dat aanstaande is, over een helikopter die laag over zal vliegen om de wielrenners goed te kunnen volgen en filmen. En dan komt de vraag: kunnen wij niet iets leuks doen met dat grasland waar-ie ook overheen vliegt? Want wij wonen bijkans op het parcours, op het binnenveld ervan, zeg maar. Ideeën vlogen over tafel, maar daar bleef het bij. Een keus werd niet gemaakt. Albert wacht daar niet op en heeft blijkbaar zijn eigen plan getrokken. Nieuwsgierig loop ik op hem af, benieuwd wat hij in het land maait. Hij stopt even om mijn reactie af te wachten. Duidelijk leesbaar staat er NK WIELRE. Van de N staat alleen de eerste poot. Nu de laatste letters nog, glundert hij. Wat goed, zeg ik en maak alvast wat foto’s. Hij maait verder. Ik keer terug naar mijn boek.

Zondagmiddag, nog steeds mooi weer. We brainstormen verder, want er is nog veel grasland over waar wel wat in geschreven zou kunnen worden. De een roept 2020. Een ander roept 2021, dat is pas leuk. Nee, dan worden we weggezet als domme boeren, roept een derde. Een fiets! Jaaaa, we maken er een fiets bij!

De een zoekt een simpele afbeelding van een wielrenner, een ander haalt de verreiker op zodat we vanuit de lucht kunnen volgen of ’t wat wordt. We maken een grote passer van een touw en een paal met punt, om de wielen en het hoofd mooi rond vorm te geven. De afbeelding van de wielrenner wordt gedetailleerd bestudeerd, de een geeft aanwijzingen aan het begin van een lijn, de ander maakt een stopteken aan het eind, Albert volgt al maaiend alle aanwijzingen op. Vervolgens loopt er één een rondje met het touw, gevolgd door Albert op de maaier. Dan in de bak van de verreiker omhoog om te constateren dat het er perfect uitziet. Alleen het hoofd van de wielrenner moet nog op de juiste plaats. Alles wordt weer in stelling gebracht en Albert maait een perfect dicht rondje. We zijn meer dan tevreden. Met de drone nog een paar foto’s en tot aan het weekend dagelijks maaien om het beeld perfect te houden. Wat ons betreft kan het NK Wielrennen 2020 in Drijber beginnen.

Paula Laning

[Best_Wordpress_Gallery id=”580″ gal_title=”2020ColumnNKWielrennen”]